Λέγεται και αισθησιοκρατία και είναι φιλοσοφική θεωρία, σύμφωνα με την οποία η γνώση προέρχεται μόνο από τις αισθήσεις. Η αισθησιαρχία, δηλαδή, απορρίπτει κάθε μορφή γνώσης που δεν προέρχεται από τις αισθήσεις.
Η θεωρία αυτή εμφανίστηκε από τα αρχαία χρόνια.
Υποστηριχτές της κατά την αρχαιότητα ήταν οι επικούρειοι και οι κυρηναϊκκοί φιλόσοφοι. Στους νεότερους αισθησιοκρατικούς φιλοσόφους συγκαταλέγονται ο Χιουμ, ο Ελβέτιος, ο Χομπς, ο Φόνερμπαχ κ.ά.
Αντίθετα προς το φιλοσοφικό αυτό ρεύμα δημιουργήθηκε ένα άλλο, ο ορθολογισμός, κατά το οποίο, πηγή της γνώσης δεν είναι η αισθητηριακή αντίληψη, αλλά ο λόγος.
Αισθησιοκρατικοκί φιλόσοφοι λέγονται επίσης και οι φιλόσοφοι που υποστηρίζουν ότι υπέρτατο αγαθό είναι η ηδονή
Η αισθησιαρχία ως φιλοσοφική θεωρία, αναπτύχθηκε ιδιαίτερα από τους Γάλλους αισθησιοκράτες του Διαφωτισμού, ενώ στη σύγχρονη φιλοσοφία θεμελιώθηκε από τον Τζον Λοκ με τη φράση “Δεν υπάρχει τίποτα στο νου, που να μην ήταν πριν στις αισθήσεις”(nihil est in intellectu, quod non prius in sensu)
