Γίνεται συχνά λόγος για την τσίχλα και αφού γίνεται λόγος, θα υπάρχουν τα υπέρ, όπως θα υπάρχουν και τα κατά
- Αν καθαρίζεις κρεμμύδια και μασάς τσίχλα, δεν θα τρέξουν δάκρυα από τα μάτια σου. Αυτό είναι στα υπέρ
- Υποστηρίζεται ότι το μάσημα τσίχλας τονώνει το νοητικό σύστημα και ειδικότερα ότι δυναμώνει τη μνήμη. Σύμφωνα με μελέτη που έχουν διεξάγει Ιάπωνες επιστήμονες, το μάσημα της τσίχλας ενεργοποιεί οχτώ περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες επιταχύνουν τις αντιδράσεις του έως και 10%. Έρευνες έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η μάσηση τσίχλας βελτιώνει τη μνήμη, καθώς συμβάλλει στην αύξηση ροής αίματος στον εγκέφαλο. Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι εάν ένας μαθητής μασήσει τσίχλα λίγα λεπτά προτού υποβληθεί στη διαδικασία γραπτών εξετάσεων, θα θυμάται περισσότερα πράγματα. Αυτό είναι στα υπέρ
- Το μάσημα τσίχλας φαίνεται να αποτελεί έναν αποτελεσματικό τρόπο καταπολέμησης της δυσοσμίας του στόματος, αφού χαρίζει φρεσκάδα στην αναπνοή και απομακρύνει τα βακτήρια. Μια νέα μελέτη φαίνεται να υποστηρίζει ότι η τσίχλα είναι ικανή να απομακρύνει σχεδόν τον ίδιο αριθμό βακτηρίων με το οδοντικό νήμα. Έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι τσίχλες που αντί για ζάχαρη, περιέχουν ξυλιτόλη, μειώνουν την τερηδόνα. Οι τσίχλες αυτές μειώνουν το σχηματισμό της οδοντικής πλάκας, καθώς συλλέγουν τα μικρόβια που συγκεντρώνονται στα δόντια. Η μάσηση τους οδηγεί στην παραγωγή σάλιου, το οποίο εξουδετερώνει τα οξέα και διώχνει τα σάκχαρα από το στόμα. Αυτό είναι στα υπέρ
- Η τσίχλα χρησιμοποιείται ως νέα προσέγγιση για τη θεραπεία της νόσου της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ). Έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει τα οξέα στον οισοφάγο. Αυτό είναι στα υπέρ
- Ωστόσο, κάποιες φορές θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη στομαχικού έλκους. Η τσίχλα διεγείρει το στομάχι να εκκρίνει οξύ και το πάγκρεας να παράγει πεπτικά ένζυμα που δεν είναι απαραίτητα. Στην περίπτωση που κάποιος καταναλώσει μεγάλη ποσότητα τσίχλας, είναι πιθανό να παρουσιάσει διάρροια ή αέρια. Αυτό είναι στα κατά
- Σύμφωνα με αρκετούς μύθους, εάν κάποιος καταπιεί μία τσίχλα, θα παραμείνει στο στομάχι του έως και για εφτά έτη, δεδομένου ότι δεν είναι εύπεπτη. Στην πραγματικότητα, για να μείνει στο μέσα στο στομάχι, θα πρέπει η ποσότητα που έχει καταπιεί κάποιος, να είναι τεράστια ώστε να φράξει τα έντερα. Έπειτα από έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί, η επαναλαμβανόμενη κατάποση τσιχλών μπορεί να επιφέρει προβλήματα υγείας, όπως διάρροια ή κοιλιακό άλγος. Αυτό είναι στα κατά
Αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον
Η τσίχλα θεωρείται ιδιαίτερα βλαβερή για το περιβάλλον αφού δεν είναι υδατοδιαλυτή και σε αντίθεση με άλλα προϊόντα ζαχαροπλαστικής, δεν καταναλώνεται πλήρως. Παρά το γεγονός ότι έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια για περιβαλλοντική ηθική, συχνά βρίσκονται κολλημένες τσίχλες σε παγκάκια, σκάλες, δρόμους και γενικότερα σε δημόσιους χώρους.
Η διαδικασία αφαίρεσης της τσίχλας είναι ιδιαίτερα δύσκολη και δαπανηρή, ιδίως όταν αυτή έχει ξεραθεί. Μόνο στη Ρώμη κάθε χρόνο βρίσκονται τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια τσίχλες κολλημένες στο δρόμο
Απαγορεύσεις
Πολλά σχολεία απαγορεύουν το μάσημα τσίχλας, καθώς αρκετοί μαθητές τις κολλάνε κάτω από τα θρανία ή τις καρέκλες. Το μάσημα της τσίχλας θεωρείται ικανό να αποσπάσει την προσοχή ενός μαθητή, ενώ μπορεί να μεταφέρει ασθένειες ή βακτήρια σε άλλους μαθητές. Η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης έθεσε το 1992 τις τσίχλες εκτός νόμου, επικαλούμενη τον κίνδυνο που προξενείται στους υπόγειους σιδηροδρόμους, καθώς οι τσίχλες σφηνώνουν στις πόρτες τους. Ωστόσο το 2002 επέτρεψε στα φαρμακεία να πωλούν τσίχλες άνευ ζάχαρης, υπό την έγκριση γιατρού ή οδοντίατρου. Αν σε τσακώσουν με τσίχλα στη Σιγκαπούρη την έβαψες γιατί το πρόστιμο είναι τεράστιο.
Το ήξερες πως υπάρχει δοκιμαστής τσίχλας;
Όσο και αν ηχεί περίεργο, ο δοκιμαστής τσίχλας είναι επάγγελμα κατά το οποίο ελέγχεται το μέγεθος αλλά και η γεύση της τσίχλας
Λίγα και ενδιαφέροντα για την τσίχλα
Η Τσίχλα είναι μαλακή και συνεκτική ουσία που παράγεται για διαρκή μάσηση και όχι για κατάποση. Στη σύγχρονη εποχή, κατασκευάζεται από 1,3-βουταδιένιο. Οι περισσότερες τσίχλες είναι πολυμερή.
Ιστορία της τσίχλας
Η τσίχλα υπήρχε από τη Νεολιθική περίοδο σε διάφορες μορφές. Στη Φιλανδία βρέθηκε τσίχλα 5.000 ετών από φλοιό Σημύδας, στην οποία πάνω υπήρχαν αποτυπώματα δοντιών. Το υλικό από το οποίο κατασκευάζονταν οι τσίχλες θεωρείτο ιδιαίτερα ωφέλιμο από ιατρικής απόψεως.
Οι Αζτέκοι έπαιρναν μία ουσία από ένα φυσικό δέντρο τσίχλας, την οποία χρησιμοποιούσαν σε καθημερινή βάση για να κολλάνε πράγματα μεταξύ τους. Κάποιες μορφές τσίχλας, χρησιμοποιήθηκαν και στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες μασούσαν τσίχλα μαστίχας, που προέρχεται από το μαστιχόδεντρο.
Πολλοί άλλοι πολιτισμοί μασούσαν ουσίες τύπου τσίχλας, οι οποίες προέρχονταν από φυτά ή ρητίνες. Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής μασούσαν ρητίνη από έλατα. Οι άποικοι της Νέας Αγγλίας πήραν την πρακτική αυτή και το 1848 ο Τζον Κέρτις ανέπτυξε και πούλησε την πρώτη εμπορική τσίχλα. Γύρω στο 1850 μία τσίχλα κατασκευασμένη από κερί παραφίνης αναπτύχθηκε και έγινε η πιο δημοφιλής. Στις 28 Δεκεμβρίου 1869 ο Ουίλιαμ Φίνλεϋ Σεμπλ δημιούργησε μια πατέντα τσίχλας με αριθμό δημοσίευσης 98304.
Περίπου το 1860 ο Τζον Κόλγκαν, φαρμακοποιός από το Κεντάκι, δημιούργησε την πρώτη αρωματισμένη τσίχλα. Ο Κόλγκαν ανέμειξε ζάχαρη άχνη με τολουταίο (μια σκόνη που λαμβάνεται από ένα εκχύλισμα του δέντρου βάλσαμο) και δημιούργησε μικρά μπαστούνια αρωματισμένης τσίχλας, την οποία ονόμασε « Τάφυ Τολουταίο». Στις 2 Αυγούστου 1910 πήρε άδεια για μια πατέντα που κόβει αυτόματα τσίχλες από μεγάλα κομμάτια σε μικρότερα.
Η σύγχρονη τσίχλα αναπτύχθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1860 από τον Τόμας Άνταμς. Ο Τόμας Άνταμς αρχικά στόχευε στη χρήση της ως ελαστικό υποκατάστατο, κάτι που όμως δεν πέτυχε και έτσι το 1871 την προώθησε στην αγορά ως τσίχλα υπό την κείμενη μορφή.
