Η παραβολή είναι αλληγορική ιστορία από την οποία εξάγεται κάποιο ηθικό δίδαγμα ή κάποια θρησκευτική αλήθεια. Το είδος αυτό χρησιμοποιήθηκε κυρίως από το Χριστό, ο οποίος θέλησε έτσι να κάνει τη διδασκαλία του προσιτή και στον πιο αμόρφωτο άνθρωπο.
Μερικές από τις γνωστότερες παραβολές του Κυρίου είναι η παραβολή του ασώτου υιού, η παραβολή του σπορέα, η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, η παραβολή του άφρονα πλουσίου και η παραβολή του καλού Σαμαρείτη.
Στα μαθηματικά παραβολή λέγεται η επίπεδη καμπύλη γραμμή της οποίας κάθε σημείο απέχει ίσο από ένα δεδομένο σημείο, πι λέγεται εστία και από μία συγκεκριμένη ευθεία, που λέγεται διευθετούσα. Η ευθεία που περνά από την εστία και είναι κάθετη πάνω στη διευθετούσα, ονομάζεται άξονας της παραβολής και το σημείο στο οποίο αυτή τέμνει την παραβολή λέγεται κορυφή.
Επίσης η απόσταση μεταξύ της εστίας και της κορυφής είναι ίση με την απόσταση μεταξύ της κορυφής και του σημείου στο οποίο ο άξονας της παραβολής τέμνει τη διευθετούσα.
Η γωνία που σχηματίζεται μεταξύ ενός ευθύγραμμου τμήματος που ξεκινά από την εστία και καταλήγει σ’ ένα σημείο Α στο οποίο συναντιέται με την παραβολή, και ενός άλλου ευθύγραμμου τμήματος που ορίζεται από το Α και από ένα άλλο σημείο Β στο οποίο συναντιέται με τη διευθετούσα, που είναι κάθετη προς αυτό, διχοτομείται από την εφαπτόμενη της παραβολής στο σημείο Α.
Αλγεβρικά το γεωμετρικό αυτό σχήμα παριστάνεται με την εξίσωση αχ²+βχ+γ=γ, όπου τα α, β, γ ανήκουν στο σύνολο των πραγματικών αριθμών και το α±0
