Αισιοδοξία, είναι η ψυχική διάθεση ή η τάση κάποιου να τα βλέπει όλα καλά και να ελπίζει για το μέλλον. Οποιος έχει αισιοδοξία πιστεύει ότι έστω κι αν τώρα τα πράγματα δεν είναι καλά, στο μέλλον θα διορθωθούν και θα έρθουν ευνοϊκά.
Σύμφωνα με αυτές τις αντιλήψεις διατυπώθηκε και μια φιλοσοφική βιοθεωρία και κοσμοθεωρία, κατά την οποία ο κόσμος είναι άριστος ή ο άριστος απ’ όσους μπορούν να υπάρξουν, και το αγαθό επικρατεί σ’ αυτόν και στη ζωή του. Οι πρώτοι οπαδοί της φιλοσοφικής αισιοδοξίας ήταν ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Χρύσιππος, ο Πλωτίνος, οι Στωικοί φιλόσοφοι κ.ά. Τις απόψεις αυτές τις αποδέχτηκαν και πολλοί από τους σύγχρονους φιλοσόφους, όπως ο Λάιμπνιτς ο Γκαίτε, ο Νίτσε κ.ά. Αντίθετα, ο Βολταίρος θεωρούσε τη φιλοσοφική αισιοδοξία ως “απλή άποψη” και για να τη σαρκάσει, έγραψε την ωραία κωμωδία “Ο αγαθούλης“. Η φιλοσοφική θεωρία που αντιτάσσεται στην αισιοδοξία λέγεται απαισιοδοξία ή πεσιμισμός
