Αβυσσαίοι οργανισμοί, είναι οι θαλάσσιοι οργανισμοί που ζουν σε μεγάλα βάθη, στις αβύσσους των θαλασσών.
Οι αβυσσαίοι οργανισμοί παρουσιάζουν πολλές ιδιομορφίες σε σχέση με τα άλλα θαλασσινά που ζουν σε μικρότερα βάθη, γεγονός που οφείλεται στην προσαρμογή τους στις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν εκεί.
Οπως έχει αποδειχθεί, το φως του ήλιου φτάνει σε βάθος 1.500 μ. κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Ετσι οι οργανισμοί που βρίσκονται σε μεγαλύτερα βάθη ζουν μέσα στο σκοτάδι, που σπάζει κατά αραιά διαστήματα από το φωσφορισμό που δημιουργείται από μερικά είδη. γι’ αυτό πολλοί απ’ αυτούς έχουν ατροφικά μάτια ή ακόμα δεν έχουν καθόλου.
Η έλλειψη όρασης αναπληρώνεται με την υπερβολικά ανεπτυγμένη αφή τους, που λειτουργεί με ειδικές κεραίες, οι οποίες βρίσκονται άλλοτε μπροστά, άλλοτε κατά μήκος του σώματος και άλλοτε στο πίσω μέρος της ουράς. Αλλοι ωστόσο έχουν πολύ ανεπτυγμένα μάτια σαν τηλεσκόπια. Εκμεταλλευόμενα την έλλειψη φωτός μερικά είδη ψαριών που έχουν την ιδιότητα να φωσφορίζουν, έλκουν προς το μέρος τους τα άλλα ψάρια, που προσελκύονται από το φως και τα τρώνε. Ενα απ’ αυτά είναι η καλαμίδα, που εκπέμπει φως με το μπροστινό μέρος του στόματός της. Εκτός απ’ αυτήν, υπάρχουν επίσης και αρκετά άλλα φωσφορίζοντα ψάρια, που εκπέμπουν φως από το εσωτερικό του στόματός τους, από τα μάτια ή από τα πλάγια.
Σημαντικό ρόλο στη διάπλαση των αβυσσαίων οργανισμών παίζει η ψηλή πίεση που επικρατεί στα μεγάλα βάθη της θάλασσας, στην οποία οφείλεται το πλακουτσωτό σώμα τους. Αλλο βασικό χαρακτηριστικό των ζώων αυτών είναι ότι δεν έχουν όστρακα, επειδή στην άβυσσο δεν υπάρχουν ασβεστολιθικές ουσίες. Ορισμένα όμως, όπως τα κοράλλια, σκεπάζονται από ασβεστολιθικά στρώματα που εκκρίνουν μόνα τους..
Πολλά από τα ψάρια που ζουν στις αβύσσους έχουν παράξενη όψη. Το κεφάλι τους είναι πάρα πολύ μεγάλο και έχει επίσης μεγάλα και σουβλερά δόντια, ενώ το σώμα τους είναι συνήθως πολύ λεπτό και φιδίσιο ή ορισμένες φορές πολύ μικρό. Ανάμεσα σ’ αυτά συγκαταλέγονται τα είδη μελανοχαίτης, μακροφύραγγας ο μακρόουρος και μελανόκητος του Κρεχ. Το τρίτο είδος μάλιστα φέρει και μια φωσφορίζουσα κεραία.
Οι αβυσσαίοι οργανισμοί είναι ιδιαίτερα ακτίνια, που ζουν προσκολλημένα στο βυθό με τη βοήθεια ενός ποδίσκου και σχηματίζουν αποικίες. Αλα είδη είναι επίσης οι σπόγγοι, τα κοράλλια, τα σκουλήκια, τα καρκινοειδή και τα εχινόδερμα. Στα τελευταία ανήκουν ορισμένοι οργανισμοί που αν και είναι ζώα, ωστόσο μοιάζουν με μεγάλα λουλούδια, πράγμα που παρατηρείται και στα κοιλεντερωτά. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόσφατα ανακαλύφτηκε πως ένα είδος μαλακίων, τα νεοπήλινα που θεωρείτο ότι έχει εκλείψει, ζει και συμπεριλαμβάνεται σ τους οργανισμούς της αβύσσου, ενώ παλιότερα ζούσε σε μικρά βάθη. Η περίπτωση αυτή δεν είναι η μόνη. Και άλλα είδη που ήταν γνωστά μόνο από απολιθώματα αποδείχτηκε από έρευνες που έγιναν, πους υπάρχουν και σήμερα στις αβύσσους.
Η αβυσσική πανίδα συναντάται συνήθως σε βάθος μέχρι 11.000 μ. γιατί όσο προχωρεί κανείς πιο βαθιά, συναντά όλο και πιο μικρή ποικιλία ειδών. Η μελέτη της παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον, γιατί φέρνει στο φως έναν κόσμο εντελώς αλλιώτικο απ’ αυτόν που ξέρουμε, έναν κόσμο που είναι προσαρμοσμένος σε συνθήκες πολύ διαφορετικές από τις συνηθισμένες
Κοινοποίηση:
