Ανεξιθρησκία είναι η ανεχτική και ευνοϊκή διάθεση ενός κράτους ή ενός ατόμου απέναντι σε άτομα διαφορετικής θρησκείας. Η διάθεση αυτή υπαγορεύει την προστασία των αλλόθρησκων ή ετερόδοξων ατόμων, καθώς επίσης και το δικαίωμά τους για ΄τέλεση των θρησκευτικών τους καθηκόντων και πηγάζει από την πίστη πως το κάθε άτομο έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι θέλει και να το εκφράζει ελεύθερα.
Η ανεξιθρησκία που σήμερα μας φαίνεται κάτι απλό και αυτονόητο, δεν ίσχυε στα αρχαία χρόνια. Γι’ αυτό οι πρώτοι χριστιανοί καταδιώχτηκαν με μίσος και υπέστησαν πολλές κακουχίες.
Το δικαίωμα του κάθε ατόμου να πιστεύει ότι νομίζει σωστό, καθιερώθηκε πρώτα από το Μεγάλο Κωνστανίνο, και συγκεκριμένα με την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων. Στη συνέχεια αναπτύχθηκε με την άνθιση του πνεύματος που ακολούθησε με το Διαφωτισμό και την Αναγέννηση, η οποία έφερε στο προσκήνιο καινούριες φιλελεύθερες ιδέες, που εδραίωσαν και καθιέρωσαν ουσιαστικά και οριστικά την ανεξιθρησκία. Την άνθιση αυτή και τις φιλελεύθερες ιδέες τις συναντούμε συχνά στα πνευματικά έργα της εποχής. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε εδώ το «Δοκίμιο περί ανεξιθρησκίας» του Βολταίρου.
