Αν έχεις αντικείμενα από κεχριμπάρι, ένα κομπολόι, ένα κόσμημα, ή ότι άλλο θα πρέπει κάπου – κάπου να ασχοληθείς για να διατηρήσει το κεχριμπάρι το χρώμα του και να φύγει η σκόνη που μαζεύει.
Θα το τρίψεις ελαφρά με μάλλινο ύφασμα που το έχεις υγράνει με οινόπνευμα.
Λίγα για το κεχριμπάρι
Το κεχριμπάρι (αρχ. ελλ. ἤλεκτρον) είναι απολιθωμένη ρητίνη η οποία χρησιμοποιείται για την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων. Παρ’ όλο που δεν είναι ορυκτό, μερικές φορές θεωρείται και χρησιμοποιείται ως πολύτιμος λίθος. Το μεγαλύτερο μέρος του κεχριμπαριού στον κόσμο είναι ηλικίας 30-90 εκατομμυρίων ετών. Το ημι-απολιθωμένο ρετσίνι ή το σχεδόν απολιθωμένο κεχριμπάρι καλείται κοπάλη. Ορισμένα τεμάχια κεχριμπαριού φέρουν έγκλειστα στο εσωτερικό τους έντομα.
Το χρώμα,η ζεστασιά και οι ηλεκτρικές του ιδιότητες έχουν χαρίσει στο κεχριμπάρι φήμη προστατευτικής και μαγικής ουσίας. Έτσι δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι χιλιάδες χρόνια τώρα καίγεται σαν λιβάνι κατά τη διάρκεια πνευματικών και θρησκευτικών τελετών. Όταν καεί, το κεχριμπάρι απελευθερώνει ευωδιαστό άρωμα πεύκου. Εξαιτίας την οργανικής του φύσης, το χρώμα του κεχριμπαριού συχνά ποικίλλει, ανάλογα με τον τύπο της ξένης ύλης που σκεπάστηκε με τον χυμό μετά από την έκκριση του φυτού: Μπορεί να είναι κίτρινο ή να έχει τον χρυσό τόνο ή το χρώμα του μελιού με το οποίο είμαστε εξοικειωμένοι, αλλά και κόκκινο, μπλε και πράσινο ενώ μπορεί επίσης να είναι αδιαφανές. Το γνήσιο κεχριμπάρι απελευθερώνει μία ευωδία πεύκου όταν τσιμπηθεί με ζεστή βελόνα. Αντίθετα, το πλαστικό θα μυρίσει δυσάρεστα. Το πραγματικό κεχριμπάρι είναι απαλό και ζεστό στο άγγιγμα, σε αντίθεση με το πλαστικό που είναι σκληρό και κρύο
To κεχριμπάρι βρίσκεται σε όλο τον κόσμο. Κοιτάσματα του κεχριμπαριού βρίσκονται επίσης και στη βόρεια Ελλάδα.
Χρώμα
Εξαιτίας την οργανικής του φύσης, το χρώμα του κεχριμπαριού συχνά ποικίλλει, ανάλογα με τον τύπο της ξένης ύλης που σκεπάστηκε με τον χυμό μετά από την έκκριση του φυτού. Το χρώμα του κεχριμπαριού μπορεί να είναι κίτρινο, ή να έχει τον χρυσό τόνο ή το χρώμα του μελιού (με το οποίο είμαστε πιο εξοικειωμένοι), αλλά και κόκκινο, μπλε και πράσινο και μπορεί επίσης να είναι αδιαφανές
- Διάφανο
- Λευκό
- Με Καθαρότητα νερού (τελείως διαυγές)
- Κίτρινο ή κόκκινο (Διαυγές αλλά με μια μικρή απόχρωση)
- Νεφελώδες, λιπαρό (Διαυγές αλλά με ένα φίνο «νεφέλωμα»)
- Kapusciak ή λαχανόφυλλο (καθαρό με νεφελώδεις στροβίλους)
- Νεφελώδες νόθο ((καθαρό με πυκνά νεφελώματα)
- Νόθο ενάρετο (Άσπρο / γκρι καθ’ ολοκληρία)
- Kumst (ποτό Τατάρων)(Κίτρινο / καφεκίτρινο νεφελώδες καθ’ ολοκληρία)
- Ημινόθο (Πυκνά νεφελώδες)
- Οστεώδες ή μαργαριταρένιο (Πυκνά λευκό νεφελώδες)
- Αφρώδες (λευκό και τελείως απαλό)
- Γαλανό (Δομινικανικό κεχριμπάρι) από την Ισπανιόλα κυρίως από την Δομινικανή Δημοκρατία· φαίνεται γαλανό εξαιτίας φθοριζούσων μορίων.
Για το χρώμα του κεχριμπαριού έχουν γραφτεί ολόκληρα βιβλία και sites. Πάντως αυτό περιγράφεται κυρίως με δύο τρόπους: την θολερότητα και την απόχρωση. Το περισσότερο θολό κεχριμπάρι είναι το λεγόμενο άσπρο. Μια ολόκληρη γλώσσα έχει αναπτυχθεί για να περιγράψει την θολερότητα του κεχριμπαριού από το λευκό μέχρι το καθαρό κεχριμπάρι. (βλ. πίνακα)
Ο A. Chetnik, στο βιβλίο του ‘Pocket Dictionary of Polish Amber Varieties’, ονομάζει περισσότερα από ογδόντα είδη και αποχρώσεις κεχριμπαριού. Συχνά η επιφάνεια ενός κομματιού κεχριμπαριού είναι σκουρότερη από το εσωτερικό εξ αιτίας της οξείδωσής της.
