Λίγα για το παντζάρι.
Το παντζάρι (Beta vulgaris), ή κοκκινογούλι, είναι φυτό μονοετές ή διετές που ανήκει στην οικογένεια των Αμαρανθοειδών που παλιότερα ήταν γνωστή ως Χηνοποδιοειδή
Υπάρχουν πολλές καλλιεργήσιμες ποικιλίες, όπως το σέσκουλο και το ζαχαρότευτλο.
Η εξημέρωση του φυτού, θεωρείται ότι έλαβε χώρα την 2η χιλιετία π.Χ. στην περιοχή της Μεσογείου.
Στη μαγειρική
Το παντζάρι μπορεί να φαγωθεί τόσο ωμό, όσο και μαγειρεμένο, ολόκληρο. Η ρίζα του ωμή είναι σκληρή, ενώ μαγειρεμένη είναι πιο μαλακή. Χρησιμοποιείται στις σαλάτες.
Εξαιτίας της μεγάλης περιεκτικότητάς του σε σάκχαρα, περίπου 16 – 20%, χρησιμοποιείται ως πηγή σακχάρου στις περιοχές με εύκρατο κλίμα.
Επίσης και τα φύλλα του είναι εδώδιμα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί του σπανακιού. Ομως τα ωμά φύλλα μπορεί να αφήσουν πικρή γεύση στο στόμα.
Θρεπτική αξία
Η θρεπτική αξία των παντζαριών είναι σημαντική, αφού είναι πλούσια σε υδατάνθρακες, νιτρικά άλατα, μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο, νάτριο, βιταμίνη C και φολικό οξύ.
Το έντονο χρώμα τους οφείλεται στην παρουσία βουλγαξανθίνης.
Σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημίου του Εξετερ, τα παντζάρια βελτιώνουν την αντοχή κατά 16% και ο χυμός τους βοηθάει στη μείωση της αρτηριακής πίεσης.
Το μαγνήσιο που περιέχεται στα παντζάρια, βοηθάει την απορρόφηση του ασβεστίου. Επίσης τα παντζάρια έχουν καθαρτικές ιδιότητες.
