Η ιτιά, είναι υδρόφιλο φυλλοβόλο φυτό της οικογένειας των «σαλικιδών». Φυτρώνει σε βαλτώδεις περιοχές ή στις όχθες των ποταμών και των λιμνών. Συγγενεύει με τη λεύκα κι έχει 160 είδη περίπου. Απ’ αυτά τα 10 φυτρώνουν στην Ελλάδα, όπως η σάλιξ η αίγιος, η σάλιξ η λευκή, η σάλιξ η λυγόμορφος η σάλιξ η βαβυλωνιακή κ.ά.
Η ρίζες της ιτιάς είναι αποξυλωμένες και εισχωρούν βαθιά στο έδαφος διακλαδιζόμενες σε μεγάλη έκταση. Ο κορμός της φτάνει από 10 – 20 μ. ύψος και πολλές φορές έχει κουφώματα. είναι καλός αγωγός του ηλεκτρισμού και γι’ αυτό πολλές φορές τραβάει τις ηλεκτρικές εκκενώσεις των κεραυνών. Τα φύλλα της έχουν κιτρινόλευκο χρώμα και είναι μικρά, στενά και λογχοειδή. από κάτω έχουν χνούδι, που διώχνει το νερό που απορροφούν οι ρίζες κι έτσι το φυτό δε δυσκολεύεται στην αναπνοή. Τα άνθη της είναι χρυσοκίτρινα και σχηματίζουν ταξιανθία. Φυτρώνουν ξεχωριστά τα αρσενικά και ξεχωριστά τα θηλυκά. Οι ιτιές με αρσενικά άνθη είναι άκαρπες, ενώ οι ιτιές με θηλυκά άνθη παράγουν καρπό. Ο καρπός τους είναι κάψα, που όταν ανοίγει, οι ιτιές φαίνονται σαν να είναι χιονισμένες. Ο πολλαπλασιασμός τους γίνεται με τα σπέρματα του καρπού τους, όταν παρασύρονται από τον άνεμο και πέφτουν σε υγρό έδαφος. Πολλαπλασιάζονται επίσης και με μοσχεύματα, που αναπτύσσονται πολύ γρήγορα.
Η ιτιά είναι χρήσιμο φυτό. Από την ουσία «ιτεΐνη» του φλοιού της φτιάχνουν διάφορα φαρμακευτικά προϊόντα για τις ημικρανίες, τις νευραλγίες κτλ. Τα κλαδιά της είναι κατάλληλα για την καλαθοπλεχτική, ενώ ο κορμός της συγκρατεί το χώμα στις όχθες των μικρών λιμνών των πάρκων
Ο τυπικός εκπρόσωπος της ομάδας αυτής των δέντρων είναι η κλαίουσα ιτιά ή απλά κλαίουσα (Salix × sepulcralis), δέντρο που το ύψος του φτάνει τα 20 μέτρα και το χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι η φυλλωσιά του που γέρνει προς τα κάτω και από μακρινή απόσταση δίνει την εντύπωση μιας βροχής «δακρύων», δικαιολογώντας την ονομασία του.
