Ο Γεώργιος Σουρής ήταν νεοέλληνας σατιρικός ποιητής, από τους πιο σημαντικούς. Για το λόγο αυτό του δόθηκε και ο χαρακτηρισμός “σύγχρονος Αριστοφάνης”.
Γεννήθηκε το 1853 στην Ερμούπολη της σύρου και τέλειωσε το γυμνάσιο στην Αθήνα, αλλά για οικονομικούς λόγους, αναγκάστηκε να ξενιτευτεί στη Ρουμανία, όπου εργάστηκε σ’ ένα θείο του έμπορο. Εκεί όμως κάθησε μόνο δύο μήνες. Μετά γύρισε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή, χωρίς να καταφέρει να την τελειώσει. Συγχρόνως, για να βγάζει τα έξοδά του, παράδινε μαθήματα σε σπίτια, έπαιρνε μέρος σε ερασιτεχνικούς θιάσους και δημοσιογραφούσε σε έντυπα της εποχής.
Στα 1853 εξέδωσε την εφημερίδα “Ρωμιός”, που κυκλοφορούσε μέχρι τις 17 Νοεμβρίου του 1918. Μέσα στην εφημερίδα αυτή καυτηρίαζε και σατίριζε την εποχή του και την πολιτική κατάσταση, εξυψώνοντας έτσι το κοινωνικοπολιτικό επίπεδο του λαγού του. Τα ποιήματά του που δημοσιεύτηκαν στα τεύχη του “Ρωμιού” καλύπτουν πολλούς τόμους, γιατί όλη την εφημερίδα την έγραφε σε στίχους.
Από τα ποιητικά του έργα που εκδόθηκαν σε βιβλία, σπουδαιότερα είναι τα: “Τα τραγούδια μου”, “Λόγοι Φιλιππικοί”, “Κυανή Βίβλος της Ελλάδος”, “Ποιήματα” και “Ο Φασουλής Φιλόσοφος”. Στα 1909 εκδόθηκαν δυο τόποι από τα “Απαντά” του, ενώ στα 1973 κυκλοφόρησε από άλλον εκδοτικό οίκο το έργο “Απαντα Γεωργίου Σουρή, με πρόλογο Δ. Π. Κωστελένου” σε 3 τόμους.
Το σατιρικό αυτό έργο του Σουρή το συμπληρώνουν 17 κωμωδίες, που ανεβάστηκαν σε αθηναϊκούς θιάσους και η έμμετρη μετάφραση που έκανε στις “Νεφέλες” του Αριστοφάνη, που παρουσιάστηκε τον Οκτώβριο του 1900 στο Δημοτικό θέατρο. Με το έργο αυτό συνδέθηκε και το όνομά του με τον Αριστοφάνη.
Ετσι, μα τα ποιήματά ου ο Γεώργιος Σουρής σατίριζε με μεγαλόπρεπο σαρκασμό τους άρχοντες, τον τότε βασιλικό οίκο και τη μοιρολατρία και την τεμπελιά του ελληνικού λαού, καθώς και τη διαφθορά και τη διάβρωση που επικρατούσε στην κοινωνία. Οι φράσεις του είναι καθαρές και ακριβείς. Μιλώντας ξάστερα, κατεβαίνοντας στο επίπεδο του λαού και αγγίζοντας με τη σκωπτική πενα του όλα τα θέματα της εποχής του, ο Σουρής κατόρθωσε να πλησιάσει τον απλοϊκό κόσμο.
Πέθανε στις 26 Αυγούστου του 1919 στην Αθήνα, σε ηλικία 66 χρονών.
Τεμπελιά Δὲν ἔχω κέφι γιὰ δουλειά, πάλι μὲ δέρνει τεμπελιὰ καὶ κάθομαι στὸ στρῶμα... Βρίσκω τὸ σῶμα μου βαρὺ καὶ ὀλ᾿ ἡ γῆ δὲ μὲ χωρεῖ κι ὁ οὐρανὸς ἀκόμα. Κακὰ νομίζω τὰ καλὰ καὶ βλέπω μία στὰ χαμηλὰ καὶ μία κοιτῶ ἐπάνω... Σ᾿ αὐτὸ τὸν κόσμο τὸν χαζὸ ἂς ἠμποροῦσα νὰ μὴ ζῶ μὰ ...δίχως νὰ πεθάνω.
