Το σκόρδο είναι ένα από τα αρχαιότερα θεραπευτικά βότανα (έχουν βρεθεί θεραπευτικές συνταγές για σκόρδο σε σκουμεριακές πλάκες που χρονολογούνται από το 3.000 π.Χ.). Ο Λουί Παστέρ παρατήρησε τις αντιβακτηριδιακές του ιδιότητες το 1858. Κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το σκόρδο χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα σε επιδέσμους για την αποτροπή λοιμώξεων. Αργότερα χρησιμοποιήθηκε επίσης από τους Ρώσους στον Δεύτερο Παγκόσμι Πόλεμο. Οταν είχαν έλλειψη αντιβιοτικών, το χρησιμοποιούσαν σε τέτοια έκταση ώστε είχε ονομαστεί «ρωσική πενικιλίνη»
Οι ενώσεις θείου αυτής της οικογένειας λαχανικών μειώνουν τις καρκινογόνες επιδράσεις των νιτροσαμινών και των Ν-νιτρωδο-ενώσεων, που δημιουργούνται όταν το κρέας παραψήνεται στη σχάρα, καθώς και κατά την καύση του καπνού. Προάγουν την απόπτωση στον καρκίνο του παχέος εντέρου, του μαστού, των πνευμόνων και του προστάτη, καθώς και στη λευχαιμία. Επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν μείωση στον καρκίνο των νεφρών και του προστάτη σε άτομα που καταναλώνουν πολύ σκόρδο
Επιπλέον, όλα τα λαχανικά αυτής της οικογένειας βοηθούν στη ρύθμιση του σακχάρου του αίματος. Αυτό μα τη σειρά του μειώνει την έκκριση ινσουλίνης και IGF, και επομένως περιορίζει την ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων.
Προσοχή: τα ενεργά μόρια του σκόρδου ελευθερώνονται όταν συνθλίβουμε τη σκελίδα του σκόρδου, και αφομοιώνονται πολύ πιο εύκολα αν είναι διαλυμένα σε λίγο λάδι.
Συστάσεις χρήσης: μπορείτε να τηγανίσετε σε σιγανή φωτιά ψιλοκομμένο σκόρδο και κρεμμύδι με λίγο ελαιόλαδο, αναμειγμένα με λαχανικά στον ατμό ή τηγανισμένα για λίγο σε δυνατή φωτιά και συνδυασμένα με κάρι ή χρυσόρριζα. Μπορείτε επίσης να τα τρώτε ωμά, μέσα σε σαλάτες, ή σε ένα σάντουιτς με πολύσπορο ψωμί και οργανικό βούτυρο (ή ελαιόλαδο).
