Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
– Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;
Ο πατέρας, που είναι φανερά ικανοποιημένος που ο γιος του δείχνει σημάδια ωρίμανσης του απαντάει με ένα παράδειγμα :
– Κοίταξε παιδί μου… Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια. Πάρε για παράδειγμα τη δική μας. Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.
Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.
Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.
Εσύ είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.
Τέλος το μωρό που έχουμε στο σπίτι συμβολίζει το μέλλον της χώρας. Σκέψου τα το βράδυ και αύριο τα λέμε.
– Εντάξει λέει ο μικρός και πάει σκεφτικός για ύπνο.
Στη διάρκεια της νύχτας και ενώ σκεφτόταν τα σοφά λόγια του πατέρα ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού σηκώνεται πάνω, πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί… Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Ο πατέρας άφαντος. Τον πιάνε» πανικός! Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους… πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα!
Κάγκελο ο πιτσιρίκος!!!”Τι να κάνω;” σκέφτεται. “Να ξυπνήσω τη μαμά; Θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια. Να διακόψω τον μπαμπά; Ντρέπομαι… Και ποιος θα αλλάξει το μωρό; Εγώ δεν ξέρω να το κάνω…” Αποφασίζει, λοιπόν να κάνει την πάπια και πάει για ύπνο. Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό λέει ο πατέρας στο γιο.
-Λοιπόν; Σκέφτηκες;
– Ναι πατέρα.
-Και τι συμπέρασμα έβγαλες ;
Όταν η κυβέρνηση κοιμάται, το μεγάλο κεφάλαιο πηδάει την εργατική τάξη, η κοινή γνώμη αδιαφορεί και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκατά.
